zaniepokoić się

zaniepokoić się
zaniepokoić się {{/stl_13}}{{stl_7}}'poczuć niepokój, obawę, strach; zakłopotać się, zmartwić się, przestraszyć się, zdenerwować się, stać się niespokojnym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Poważnie, trochę zaniepokoić się. Zaniepokoić się o syna spóźniającego się na kolację. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Нужен реферат?

Look at other dictionaries:

  • zaniepokoić — dk VIa, zaniepokoićkoję, zaniepokoićisz, zaniepokoićkój, zaniepokoićił, zaniepokoićkojony «wzbudzić, wywołać czyjś niepokój, obawę o kogoś lub o coś» Zaniepokoił nas stan jego zdrowia. Zaniepokoić kogoś milczeniem. Brak wiadomości od syna… …   Słownik języka polskiego

  • zatroskać się — dk I, zatroskać sięam się, zatroskać sięasz się, zatroskać sięają się, zatroskać sięaj się, zatroskać sięał się «odczuć, okazać troskę, niepokój; zaniepokoić się, zmartwić się» Zatroskać się o kogoś, o coś. Nagle zatroskał się, widząc jej… …   Słownik języka polskiego

  • zatroskać się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć się troskać; okazać, odczuć troskę; zaniepokoić się, zmartwić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dlaczego wcześniej nie zatroskałeś się o własne dzieci? {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zatrwożyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} przerazić się, zaniepokoić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zatrwożyła się o męża. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zatrwożyć — dk VIb, zatrwożyćżę, zatrwożyćżysz, zatrwożyćtrwóż, zatrwożyćżył, zatrwożyćżony rzad. zatrważać ndk I, zatrwożyćam, zatrwożyćasz, zatrwożyćają, zatrwożyćaj, zatrwożyćał, zatrwożyćany, książk. «przejąć kogoś trwogą, lękiem, zaniepokoić, przerazić …   Słownik języka polskiego

  • przejąć — dk Xc, przejąćjmę, przejąćjmiesz, przejąćjmij, przejąćjął, przejąćjęła, przejąćjęli, przejąćjęty, przejąćjąwszy przejmować ndk IV, przejąćjmuję, przejąćjmujesz, przejąćjmuj, przejąćował, przejąćowany 1. «wziąć, przyjąć, odebrać coś od kogoś,… …   Słownik języka polskiego

  • zakłopotać — dk IX, zakłopotaćoczę a. zakłopotaćocę, zakłopotaćoczesz, zakłopotaćocz, zakłopotaćał «zmartwić, stropić, zmieszać; wprawić w kłopot» Zakłopotało go jej milczenie. Stanął zakłopotany. zakłopotać się «zatroszczyć się o coś, zmartwić się czymś,… …   Słownik języka polskiego

  • zaambarasować — dk IV, zaambarasowaćsuję, zaambarasowaćsujesz, zaambarasowaćsuj, zaambarasowaćował, zaambarasowaćowany przestarz. «wprawić w zakłopotanie, sprawić kłopot, przysporzyć zmartwień, zakłopotać» Zaambarasował rodziców swoim zachowaniem. zaambarasować… …   Słownik języka polskiego

  • wbić — dk Xa, wbiję, wbijesz, wbił, wbity wbijać ndk I, wbićam, wbićasz, wbićają, wbićaj, wbićał, wbićany 1. «bijąc, uderzając czymś, naciskając coś, zagłębiając coś w czymś, wepchnąć w coś» Wbijać gwóźdź w ścianę. Wbijać słupy w ziemię. Wbić sobie… …   Słownik języka polskiego

  • zabić — dk Xa, zabićbiję, zabićbijesz, zabićbij, zabićbił, zabićbity zabijać ndk I, zabićam, zabićasz, zabićają, zabićaj, zabićał, zabićany 1. «pozbawić kogoś, coś życia w sposób gwałtowny, zadać komuś śmierć; uśmiercić, zamordować» Zabić kogoś… …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”